چرا دایناسور ها از بین رفتند؟

پژوهشگــران هميشه مي پرسند چرا دايناسورها ناگهان در ۶۵ ميليون سال پيش از بين رفتند اما پستانداران نه. در اين زمينه فرضيه‏ هاي بسياري منتشر شده است؛ از برخورد يک شهاب‏ سنگ بزرگ با کره‏ زمين گرفته تا ايجاد دوران يخبندان طولاني در سراسر کره‏ زمين. در تحقيقات مشترکي كه گروهي از پژوهشگران سوئيسي دانشکده ‏ زوريخ و همچنين پژوهشگران و محققان انگليسي «Zoological Society» لندن انجام داده اند نظريه جديدي درباره دلايل انقراض دايناسورها اعلام شده است.
     بر اساس اين نظريه كه در نشريه‏ علمي «Biology Letters » به چاپ رسيده، تنها عاملي که سبب انقراض نسل دايناسورها شد، فرايند توليد مثل آنها بوده است بدين ترتيب كه چون اين جانوران جزو تخمگذاران بودند و تخم گونه هاي مختلف تخمگذاران نمي‏تواند ازاندازه محدودي بزرگ‏تر شود، به همين دليل دايناسورها نوزاداني به مراتب كوچكتر از خود به دنيا مي آورده اند كه همواره در معرض سوء تغذيه و خطرات ديگر بوده اند. تفاوت زياد جثه و وزن ميان نوزادان دايناسورها و مادران‏شان وهمچنين نوزادان پستانداران با مادران‏شان دليل عمده ناامن شدن محيط زندگي براي نوزادان دايناسورها و از بين رفتن تدريجي نسل اكثر گونه هاي اين جانور بوده است بطور مثال، نوزاد دايناسوري به وزن چهار تن که از تخم خود خارج مي‏شد، تنها يک و نيم تا دو کيلو وزن داشت يعني ۲۵۰۰ برابر کمتر از وزن مادر خود ولي در مقايسه با پستانداران، نوزاد يک فيل که ۴ تن وزن داشته باشد، تنها ۲۲ برابر سبک‏تر از مادرش خواهد بود يعني حدوداً ۱۸۰ کيلوگرم.
     يکي از مشکلات اين بود که دايناسورهاي نوزاد براي رسيدن به مرحله‏ بلوغ بايد مراحل بسيار طولاني‏ تر و دشوارتري را نسبت به نوزاد پستانداران مي‏گذراندند. در همين ارتباط مشکل بزرگ ديگري نيز در ارتباط با دايناسورهاي نوزاد وجود داشت و آن نوع تغذيه بود. در حالي‏که نوزاد پستانداران تا مدت زيادي فقط از شير مادر تغذيه مي‏کرد و در نتيجه وارد چرخه‏ غذايي ديگر جانوران نمي‏شد، نوزادان دايناسورها از همان ابتدا درست مثل مادر خود بايد به دنبال غذا مي گشتند و در نتيجه از همان بدو تولد خودشان به چرخه‏ غذايي حيوانات ديگر وارد مي‏ شدند بدين ترتيب همواره تعداد بسيار كمي از نوزادان اين جانور مي توانست از خطر خورده شدن توسط حيوانات ديگر برهد.از سوي ديگر، دايناسورهاي بزرگ براي غذا رساندن به نوزادان خود، نوزادان انواع دايناسورهاي کوچک‏تر و ضعيف‏تر را شکار مي‏کردند و آنها نيز به همين ترتيب در زنجيره ‏ غذايي به سوي نوزاد انواع کوچک‏تر و ضعيف‏تر مي‏رفتند. به تدريج اين رويه باعث شد دايناسورهاي بزرگ و غول‏ پيکر باقي بمانند و برخي دايناسورهاي کوچک که توانستند تحول يابند، با تغيير شيوه‏ زندگي و تغذيه‏ خود در چرخه ‏ زيست ‏محيطي باقي ماندند. 
    فرايند تغذيه و توليدمثل دايناسورها روي کره‏ زمين به مدت ۱۵۰ ميليون سال، بدون مشکل ادامه داشت ولي ناگهان در ۶۵ ميليون سال پيش با نابودي ناگهاني انواع دايناسورهاي عظيم الجثه، نسل دايناسورها به دليل نبود انواع کوچک و متوسط آنها منقرض شد. بنا به نظريات پرطرفدارتر در ميان دانشمندان برخورد شهاب‏ سنگي با کره‏زمين، انفجاري يک ميليارد بار قوي‏تر از انفجار بمب اتمي در هيروشيما ايجاد كرده و اين امر سبب شده بسياري از گونه‏ هاي حيات از بين برود و سپس به دنبال ايجاد دوران يخبندان شديد از يک سو و همچنين فعاليت‏هاي آتشفشاني از سوي ديگر تنها گونه‏ هايي از جانوران بويژه دايناسورها توانستند به زندگي ادامه دهند كه موفق شدند با محيط جديد خود را تطبيق دهند.