بالاخره سال تحصیلی ۹۴ – ۹۳ هم تو یه چشم به هم زدن و مثل برق و باد تموم شد. انگار همین دیروز روز اول مهر بود که دوستیمون با هم شروع شد. دوست هایی که تو شادی ها و غم ها با هم بودیم. تو اردو ها ، تو جشن ها، تو سوگواری ها، تو کمک کردن ها ، تو جشنواره ها و و و ….
زندگی همینه. میاد و میره. مهم اینه که تو اون مدتی که میره خاطره های سبزی از همه باقی مونده باشه که فکر می کنم امسال از اون سال ها بود. یکی از بچه ها بهم می گفت که آقا امسال تنها سالی بود که از تموم شدن مدرسه ناراحت شدم. البته فقط یه مدت کوتاه از هم دور هستیم و ایشالا با شروع پایگاه تابستونی و شروع سال جدید تحصیلی دوباره مدرسه میاین و روز از نو و روزی از نو …
چهارشنبه روز آخرین امتحان مدرسه بود و تا اون روز تمام امتحان های قبل صحیح شده بود و نمره هاش وارد شده بود و فقط امتحان روز چهارشنبه بود که صحیح بشه و بتونیم کارنامه رو بدیم. با همت دوستان و کادر مدرسه این کار سخت رو انجام دادیم و کارنامه ها همون روز چهارشنبه آماده شد.
بعدازظهر روز چهارشنبه در دو سانس برای دو پایه آیین اختتامیه سال تحصیلی ۹۴ – ۹۳ رو برگزار کردیم. مراسمی که نه فقط اهدای کارنامه بود بلکه توش اجرای نمایش و کلیپ و نمایشگاه دست سازه های بچه ها و مسابقه و … هم داشتیم. سپاس نامه هایی هم تهیه شده بود که ضمن سپاس از زحمات دانش آموزان در سالی که گذشت تمام فعالیت های آموزشی ، فرهنگی ، ورزشی و … دانش آموزان توش درج شده بود و تقدیم اون ها شد.
مراسم با تلاوت قرآن با برکت شد و با سرود ملی کشور عزیزمون ایران به طور رسمی شروع شد.
طبق معمول من یه دکلمه خوندم که ایندفعه متن شم خودم نوشته بود. مروری بر خاطرات سال و تیکه کلام های معلم ها و کادر عزیز و دوست داشتنی مدرسه…
از مدیر محترم و سخت کوش و دوست داشتنی مدرسه دعوت کردیم تا صحبت های با ارزشی رو درباره سالی که گذشت داشته باشن. جناب آقای اقبالی ضمن شکافتن ابعاد فعالیت های امسال دونه دونه از معلم ها و کادر مدرسه اسم بردن تا مورد تشویق و به نحوی تقدیر حضار قرار بگیرن.
اسامی دانش آموزان کلاس ها با ریز فعالیت هاشون خونده می شد و عکس یادگاری کلاسی…
بین چهار کلاس هر پایه برنامه های متنوعی تدارک دیده بودیم. خوندن نامه یکی از بچه ها که رفته بود آلمان و از سطح بالای تحصیلی تو مدرسه نوشته بود برای همه جذاب بود. گفته بود که اینجا بهم گفتن با این سطح معلومات دو سال جلوتر رو میتونی تو این کشور بخونی!
پخش کلیپی از گلچین فعالیت های پایه در سالی که گذشت و نمایشی متفاوت از دانش آموزان که جناب آقای فتحی مربی خوب تئاترمون زحمت این کار رو بر عهده گرفته بودن. کنسرت موسیقی ای که وسط اجرای این گروه کلی اتفاقات میافتاد و صدا قطع و وصل می شد. از تبلیغ شامپو و کفش تا کارتون فوتبالیست ها و … فان ترین و جذاب ترین قسمت مراسممون شاید همین قسمت بود ، کلی خندیدییییییییم …
یه مسابقه هم داشتیم از عکس های بچگی کادر مدرسه. همونطور که یک سال عکس های بچگی دانش آموزان رو تو جشن های تولدشون نشون دادیم امروزم عکس های بچگی خودمون رو نشون دادیم تا همه حدس بزنن اینا کی هستن! البته این هفت هشت نفر نمونه ای از بسیار آدم های زحمتکش مدرسه بودن که شاید بار اصلی بعضی فعالیت ها رو دوششون باشه و اسامیشون اصلا در اولویت ذکر نباشه. دست همشون درد نکنه. بخصوص خدماتی های عزیز و زحمتکش مدرسه.
و تقدیر و اهدای سپاس نامه های دانش آموزان خوب پایه دوم :
تقدیر از دانش آموزانی که در سال تحصیلی ای که گذشت اینهمه افتخار برای مدرسه آفریدند. تو کلی عنوان فرهنگی مثل معرق ، عکاسی ، طراحی ، شعر ، داستان نویسی ، مقاله پژوهشی و سرود و تئاتر و تقدیر از مربی های عزیز سرود و تئاتر آقایان مرحبای عزیز و فتحی عزیز. و همچنین تقدیر از دانش آموزانی که تو فعالیت های ورزشی هم کسب رتبه های خوب برامون داشتن شنا ، پینگ پنگ ، شطرنج ، بدمینتون ، طناب زنی و … بخصوص بسکتبال و تقدیر از مربی خوب و پپسی دوست تیممون آقای بنایی عزیز … خودشون مدال های طلای قهرمانی بسکتبال منطقه رو گردن بچه های تیم انداختن.
خیلی مخلصییییییییی … و عکس العمل آقای بنایی عزیز :
کلا سال بسیار بسیار بسیار پر افتخاری رو داشتیم… چه فعالیت ها و افتخارات داخلی از جشنواره ها و سمینار ها و چه موفقیت های بیرون مدرسه ای مثل قهرمانی های بسیار زیاد در رشته های متعدد ورزشی و رتبه های بسیار زیاد در عناوین فرهنگی و هنری. دست مریزاد …
بالاخره امسالم به قول آقای اقبالی با همه سختی ها و آسونی ها و فراز و نشیب ها و شادی ها و شادابی هاش تموم شد و خدا رو شکر که خاطره های خوبی تو ذهن هممون باقی مونده. بقول قیصر شعرهای معاصرمون : ناگهان چه زود دیر میشود!
به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقیست ….
و اینم آخرین و بزرگترین سلفی مدرسه ای تو آخرین روز مدرسه :
ایشالا می بینیمتون.
و شعار همیشگیم : شاد باشید – واسعی
یک پاسخ
با تشکر از شما آقای واسعی عزیز
و به امید موفقیت همه دانش آموزان
از طرف آقای پریدری و بنده