شش اندرز از کوروش کبیر درباره احترام

•  اندرز اول: تن­ پوشَت همواره آراسته باشد.

(بیان امروزین: ظاهر آراسته)
صرفنظر از اینکه در گذشته چه کار کرده ­اید، چقدر پول در حساب بانکی خود دارید، تا چه اندازه مشهور هستید یا چقدر وزن اضافه کرده­ اید، یک شخص با لباسی شایسته، بهتر از یک کهنه­ پوش مورد توجه قرار می­گیرد. البته همه می­دانیم شخصیت افراد به لباسشان نیست، ولی این نکته را باید همواره به گوش داشته­ باشیم که لباس افراد به شخصیت آنهاست.

•  اندرز دوم: به هنگام گفتن سنجیده و به گاه شنفتن آرمیده باید بودن.

(بیان امروزین: با فکر حرف زدن و ساکت بودن در هنگاه شنیدن.) 
زبان بریده به کنجی نشسته صم بکمبه از کسی که نباشد زبانش اندر حکم
(حضرت سعدی)
از آنجا که هنوز چیزهای زیادی برای آموختن وجود دارد، بهتر است که دهان را بسته نگاه­ داشته و گوش کرد. باید خردمند بود و فقط چیزی را که لازم است گفت. در واقع تا زمانی که لازم نیست نباید زبان به گفتن گشود.
اشتباهات معمولا توسط افرادی صورت می­ گیرند که بدون دلیلی مناسب زبان به صحبت می­ گشایند. ب

•  اندرز سوم: دروغ!!!

دروغ گفتن برای تحت تاثیر قرار دادن و یا جلب احترام دیگران نتیجه معکوس در بر خواهد داشت.هیچ راهی سریع­تر از دروغگویی برای از دست دادن احترام وجود ندارد، بخصوص زمانی که آن دروغگویی با حماقت همراه باشد. هر گاه در امری اطلاع کافی و وافی نداریم بهتر است به سادگی بگوییم "من در این مورد نظری نمی­توانم بدهم." 

• 
•  اندرز چهارم: فروتنی

(بیان امروزین: اطمینان و تواضع) 
افرادی که شخصیت بااطمینان دارند توانایی جذب بسیار بیشتری، نسبت به بقیه­ ی افراد از خود نشان داده­ اند. این اطمینان حتی اگر شامل راه رفتن متوازن، وضعیت اندام مناسب یا اخلاق و رفتار شخصی خوب باشد، تصویر شخصی، تحت­ کنترل را نمایان می­سازد که می­داند که در زندگی چه می­کند و می­توان به او اعتماد کرد و امری را بدو سپرد تا کار را به اتمام برساند. تنگفت و چهرگفت یک انسان مطمئن می­گوید، "شما می­توانید به قابلیتهای من اعتماد کنید." و "به گفته­ های من احترام بگذارید."
فقط انسان­های نادان فخرفروشی می­کنند. 

•  اندرز پنجم: دانه­ های دوستی بکارید.

وقتی کسی را ملاقات می­کنید، نباید با بی­نزاکتی وی را برنجانید. خونگرمی و رفتار دوستانه به آن معنا نیست که نمی­توانید مودب باشید. رفتار شایسته، نمایانگر خلوص و خلوص نمایانگر وقار است، یک انسان باوقار دارای خصیصه­های درخور احترام می­ باشد.

دریغ و درد که تا این زمان ندانستم                                               که کیمیای سعادت رفیق بود رفی

(حضرت حافظ)

 البته در نظر داریم که ادب به معنای ترسو بودن نیست.

•  اندرز ششم: من نام یکان­ یکان افسران خود و پسران در سپاهشان را میدانم.

تمام انسانها آفرینشهای یکتای آفریدگار هستند که هر­گاه چه به عنوان فرادست و چه زیردست به ایشان توجه شخصی بشود، به اطمینان می­توان گفت که پاسخ بسیار مناسبی از ایشان خواهیم دید. در این ره­گذر، یکی از مسائل مهم و کلیدی، تقویت حافظه است، چون علاوه بر دور نگاه­ داشتن فرد از اشتباهات احتمالی، باعث امتیازات بی­شماری در دنیای کار و تجارت می­گردد. اگر نام فردی را که از معرفی او چندی هم نمی­گذرد به یاد نیاورید، همچون یک آدم ابله به نظر خواهید آمد. به خاطر آوردن اسامی و آنچه که به شما گفته ­شده، نشان دهنده­ی توجه شما به جزئیات می­باشد و دقیق، باهوش و فهیم بودن شما را به طرف مقابل القا می­کند. لازم نیست یک سخنرانی طولانی را به یاد آورید، به خاطر آوردن یک اسم کافیست تا در طرف مقابل شما احساس خوبی ایجاد گردد. اگر مطلبی را در مورد فرزندانش به یاد آورید، بی­گمان ارزش بیشتری نزد وی خواهد داشت.
در نظر داریم که بدون آنکه برای انسان­ها و تک­تک ایشان، موجودیتی یکتا و منحصربه­فرد قائل نباشیم هرگز نمی­توانیم ایشان را به خاطر بسپاریم. ولی این کار به حیلت نمی­توان کرد و نیاز به باور به ارزش­های شخصی در دیگران است.
سخن پایانی
به کار بستن همگی این شش اصل به آن معناست که مجبور هستید سبک زندگی و نحوه­ ی رفتار با آشنایان چندین ساله­ ی خود را تغییر دهید، اما اگر خواهان احترام هستید، باید بهایش را بپردازید.