کدام جانور، بزرگ‌ترین جثه را در طول دوران حیاتش دارا بوده است؟ البته توجه داشته باشید که ما در مورد حیواناتی که به بلندای یک ساختمان ۴ طبقه و یا به سنگینی دو فیل هستند صحبت نمی کنیم. در برابر مخلوقاتی که ما قصد معرفی آنها را داریم، این اندازه‌ها چندان قابل توجه محسوب نمی شوند. از وال آبی گرفته تا کروکودیل های ماقبل تاریخی، مارها، سوسمارها، مارمولک ها و خزندگان آب زی. در اینجا شما را با ده جانور بزرگی که تا به حال روی کره زمین زندگی کرده اند آشنا می کنیم.
سارکوسوکوس (کروکودیل)
شهرت کورکودیل ها چندان جالب توجه نیست. اما اگر آن ها سه برابر اندازه فعلی شان بودند چه فکری درباره‌شان می‌کردید؟ سارکوسوکوس به معنای امپراتور است. آنها بزرگ‌ترین نوع کروکودیلی هستند که تا به حال شناخته شده است. این موجودات در طول دوران حیات‌شان حدودا ۱۲.۲ متر طول و ده تن وزن داشتند که ده برابر طول و وزن کورکودیل های امروزی است. آن ها ۱۱۲ میلیون سال قبل و در طول دوران کرتاسه در منطقه ای زندگی می کردند که امروز ما آن را به نام آفریقا می شناسیم.
شان تانگوسوروس
این جانور جزو دایناسورهایی است که ما آن را با نام دایناسور منقار اردکی می شناسیم. آنها هفتاد میلیون سال قبل روی کره زمین زندگی می‌کردند. اولین بار بقایای این موجودات در منطقه ژائو کشف شد (این دایناسورها در منطقه‌ای که اکنون آسیا نام دارد زندگی می کردند). بزرگ‌ترین گونه آنها طولی به اندازه ۱۵.۲ متر و وزنی معادل ۲۳ تن داشته است. این مخلوقات حدود ۱۵۰۰ دندان داشتند. اما نترسید! چرا که این جانوران گیاه خوار بودند و از این همه دندان تنها برای خوردن علف ها و گیاهان استفاده می کردند.
موساسورس
موساسورس‌ها موجودات جالب توجهی هستند. چرا که از اولین مارمولک‌ها محسوب شده و روی زمین زندگی می کردند ولی بعدا به شکل موساسورس تکامل یافتند. انواع بزرگ‌ترشان از طولی برابر با ۱۸.۳ متر و وزنی معادل ۲۰ تن برخوردار بودند (به اندازه دو تا سه فیل آفریقایی؟!) این مخلوقات ۶۵ میلیون سال قبل روی این کره خاکی زندگی کرده و پادشاهان بلامنازع دریاها محسوب می شدند.
تایتان بوآ (مارهای غول پیکر)
مارهایی که با این عنوان به آن ها اشاره می شود بزرگ ترین مارهایی هستند که تا به حال وجود داشته اند. این مارها از طولی به اندازه ۱۵.۲ متر و وزنی به میزان ۱۱۳۵ کیلو برخوردار بودند. این میزان ده برابر اندازه های بزرگ‌ترین مار امروزی یعنی آناکوندا می باشد. همچنین آنها پهنایی به اندازه یک فوت داشته‌اند (به اندازه یک تایر کامیون). این هیولاها ۶۰ میلیون سال قبل زندگی کرده و در آب های تاریک سکنی گزیده بودند. جایی که به سادگی شکارهای از همه جا بی خبرشان را به دام می انداختند.
مایوسوروس (خزنده مائوی)
به نظر می رسد که این جانور از بزرگ ترین گونه های پلسیوسور باشد (خزنده آبزی که در دوره مزوزوئیک زندگی می کرده است). این خزنده ۲۰ متر طول داشته و وزن آن ۸ تن بوده است. ظاهرا این جانور ۶۵ میلیون سال قبل و در منطقه ای که امروزه با نام نیوزلند شناخته می شود، می زیسته. آن ها شکارچیانی بودند که از ماهی ها و دیگر موجودات آبزی تغذیه می کردند.
اسپینوسوروس
بیشتر به عنوان مارمولک تیغ دار شناخته می شده است. اندازه این جانور دوبرابر اندازه بزرگ ترین شکارچیان خشکی زی بوده . ارنست استومر نخستین کسی بود که در سال ۱۹۱۵ سنگواره این جانور را پیدا کرد. طول این جانور ۶۰ پا، ارتفاع آن ۶ متر و وزن آن ۹ تن بوده است. این جانور ۱۲ میلیون سال قبل می زیسته و از ماهی هایی به اندازه یک انسان تغذیه می کرده است. پره هایی به طول دو متر روی پشت این جانور قرار داشته که برای جلب کردن ماده ها و نیز برای گرم کردن جانور با کمک نور خورشید به کار می رفته است.
لید سیچیتیس (ماهی)
به عنوان بزرگ‌ترین ماهی که تا کنون وجود داشته به شهرت رسیده است. اولین بار توسط آرتور اسمیت وود در سال ۱۸۸۹ کشف شد. طولی برابر با ۱۶.۵ متر و وزنی معادل۵۰ تن داشته است. این طور که به نظر می رسد این جانور در دوران ژوراسیک زندگی می کرده، وقتی که خزندگان غول پیکر اربابان زمین بوده اند و شکارچیان آب زی دریاها را تحت سیطره داشته اند. همچنین دم قدرتمند این ماهی اجازه حرکتی نرم و در عین حال سریع را به این جانور می داده است.
شانی سوروس (مارمولک)
این جانور به عنوان مارمولک کوه های سوشونه نیز معروف است. اولین بار این موجود در ۱۹۷۶ کشف شد و عنوان بزرگ ترین مارمولک دریایی کشف شده را به خود اختصاص داد. این مارمولک مدت ها پیش از آن که اغلب دایناسورها شروع به تکامل و گسترش کنند به وجود آمده و در واقع می توان گفت که شاهنشاه خشکی ها و دریاها بوده است. طول این جانور را ۲۱.۳ متر و وزن آن را ۴۰ تن گزارش کرده‌اند. تنها جمجمه این حیوان ۳ متر طول داشته است.
آرگنتینوسوروس
این دایناسور توسط آدولفو کوریا و در سال ۱۹۹۳ کشف شد و آن گونه که از شواهد بر می آید صد میلیون سال قبل روی کره زمین گام نهاده است. ۲۱.۳ متر بلندی داشته و می توانسته به ارتفاعی به اندازه ۱۲۴ پا دست یابد. این ارتفاع معادل یک ساختمان هفت طبقه است. وزن این جانور صد تن بوده است. این موجودات گیاه‌خوار بوده اند. اما برای خرد نمودن و آسیاب کردن فیبرهای سخت تر، سنگ های بزرگی را نیز می بلعیدند.
وال آبی
نام علمی این جانور بالنوپترا موسکولوس است. وال آبی بزرگ ترین جانوری است که روی کره زمین زندگی کرده و می کند. اولین بار توسط کارل لینائوس در سال ۱۷۵۸ کشف گردید. وال آبی با بلندایی به اندازه ۳۳.۵ متر و ۱۹۰ تن وزن این عنوان را کسب نموده است. نکته جالب توجه در مورد این جانور اندازه قلب آن است که برابر با ۴ لاستیک خودرو می باشد و رگ های خونی با وسعتی معادل ۴ انسان بالغ را داراست. آن ها عموما روزی ۴۰ میلیون کریل (نوعی میگوی کوچک که از فیتو پلانکتون ها تغذیه کرده و در پائین ترین بخش های هرم غذایی قرار دارد) می خورند و معادل ۳۱ مایل بر ساعت سرعت دارند. کارشناسان معتقدند اگر بشر دست از قتل عام این موجودات بردارد این مخلوقات می توانند تا ۸۰ سال عمر کنند.
حال تصور کنید اگر روزی ایده پارک ژوراسیک به واقعیت تبدیل شود چه در انتظار ماست؟ بشر امروز باید بسیار شکرگزار باشد که با چنین هیولاهایی همسایه نیست. هرچند هنوز در اعماق اقیانوس ها نقاط ناشناخته و مرموزی وجود دارند که بستر مناسبی برای شکارچیان غول پیکر آبزی فراهم می نمایند.
