پیرو تیانو، زیست شناس در موسسه ایتالیایی حفاظت و نگهداری از میراث فرهنگی می گوید: «در داخل این ترکیب، باکتری ها دوباره شروع به رشد می کنند؛ تعداد آنها افزایش زیادی پیدا می کند، چون ما به مقدار خاصی باکتری نیاز داریم که با آنها سیمان درست کنیم. پس از حدود ۳ ساعت تخمیر، مخلوط ما آماده استفاده است.»
در چارچوب یک پروژه تحقیقاتی اروپایی، این دانشمندان باکتری های احیا شده را به ترکیبی از شن و ماسه، مواد زائد صنعت سیمان و خاکستر پوسته برنج اضافه می کنند.
در حالی که تولید سیمان، موجب انتشار حدود پنج درصد از دی اکسید کربن در جهان است، این پژوهشگران می خواهند ثابت کنند که تولید یک سیمان سبزتر یعنی سازگارتر با محیط زیست، امکانپذیر است.
لورا سانچز آلونسو، مهندس معدن در شرکت «اسانتیوم» و مدیر پروژه «سیمان سازگار با محیط زیست» می گوید: «مواد خام ما اساسا زباله است. بنابراین هزینه اضافه نداریم. به عنوان مثال، به استخراج و حمل سنگ آهک که معمولا برای تولید سیمان استفاده می شود نیاز نداریم. بعلاوه در مصرف انرژی هم صرفه جویی می کنیم.»
جیمز استوارت، مشاور طراحی پایدار در شرکت «دی دبلیو اکوکو» می گوید: «در سیمان معمولی، به درجه حرارت بسیار بالا نیاز است. برای تبدیل سنگ آهک به سیمان، درجه حرارت به ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ سانتیگراد می رسد. این از نظر مصرف انرژی افتضاح است. ما فقط به سی درجه سانتیگراد نیاز داریم تا باکتری ها را تکثیر کنیم. این تفاوت بزرگی است، چون ما از یک فرآیند بیولوژیکی برای چسباندن ذرات به هم استفاده می کنیم.»
باکتری ها ذرات را به طور طبیعی به هم متصل کرده و کربنات کلسیم تولید می کنند.
پژوهشگران می گویند نخستین آزمایش ها امیدوار کننده بوده است. تلاش میکروبیولوژیست ها و شیمی دان ها موثرتر ساختن باکتری هاست.
لیندا ویتیگ، شیمیدان در موسسه فرانهوفر آلمان می گوید: «باید بدانیم تراکم ایده آل باکتری ها در مخلوط چیست. تحقیقات ما برای مثال نشان می دهد که تراکم بیشتر باکتری ها به معنای مقاومت بیشتر این محصول نیست. حتی گاهی اوقات، وجود بیش از حد باکتری باعث نتیجه برعکس در محصول نهایی می شود. پس باید تعداد مناسب باکتری برای تولید سیمان را پیدا کنیم.»
نتایج اولیه آزمون های مختلف نشان می دهد که این محصول از انعطاف پذیری و مقاومت خوبی برخوردار است.
نیکوس باکاس، مهندس عمران در دانشگاه نئاپولیس پافوس در یونان می گوید: «به نظر ما، استفاده از این ماده در ملات، بهتر است تا در ساخت و ساز بدنه اصلی سازه. به این دلیل که نسبت به سیمان های سنتی مقاومت کمتری دارد. بنابراین ترجیح ما استفاده از آن به عنوان ملات است.»
کاربرد نهایی این ماده هر آنچه باشد، محققان امیدوارند در سالهای آینده در اروپا استفاده از آن در پروژه های ساختمانی به واقعیت بپیوندد.
