۱. دیدی
اگر نام دیدی را نزد طرفداران قدیمی تر فوتبال ببرید چشمانشان برق می زند و توصیفاتی چون "باهوش"، "غول دنیای فوتبال"، " یک اسطوره واقعی"، "بهترین هافبک جهان" را خواهید شنید.
دیدی کنترلی جادویی بر توپ داشت مخصوصاً در مورد حرکتی که خود ابداع کرده بود و نام "فولهاسکا" (برگ خشک) بر آن گذاشته بود. در این سبک از شوت، توپ در فاصله ای مناسب از گل به یکباره تغییر مسیر می داد و به تور می نشست.
ولادیمیر دیدی پریرا در سال ۱۹۲۸ به دنیا آمد. به او لقب "نابغه شکست ناپذیر" داده بودند. لقبی که از آن به نفع خودش و هم تیمی هایش استفاده می کرد.
به عنوان مثال در فینال مسابقات ۱۹۵۸ او توانست با آرامش تمام در زمانی که تیمش بدنبال جبران نتیجه بود، روحیه مثبتی به تیم تزریق کند. ماریو در مورد آن لحظات بهfifa.com چنین می گوید:"دیدی توپ را زیر بغل زده بود و به آرامی راه می رفت. به سمتش رفتم و فریاد زدم"چکار می کنی؟ ما هنوز عقبیم" و او به آرامی گفت"آرام باش رفیق، ما هنوز تیم بهتر میدانیم.". پنج دقیقه بعد بازی را به تساوی کشیدیم. بقیه ماجرا تاریخ است."
دیدی چنین شخصیتی داشت. او همه چیز را ساده جلوه می داد.
۳۲. بابی مور
بابی مور اولین انگلیسی بود که جام جهانی را بالای سر برد. او بهترین کاپیتان تمام دوران تیم ملی انگلیس و مدافعی تمام و کمال بود. اویک قهرمان ملی بود که در خانه تیم اش را قهرمان جهلن کرد. او یک مدافع تمام عیار بود و قدرت تکل های او و بازی خوانی استثنایی اش سرعت کم بازی اش را جبران می کرد. این در حالی بود که قدرت پاس هایش به همراه وضعیت بازی تهاجمی اش خصوصیت یک مهاجم را هم در او ایجاد کرده بود. او در سال ۱۹۶۲ وارد تیم ملی شد و با بازی خود مربی را تحت تأثیر قرار داد.
با راهیابی به مرحله یک چهارم بازوبند کاپیتانی به او اهدا شد. افتخاری که تا پایان دوران بازیگری اش با او بود.
لحظات شکوهمند در جام جهانی بعدی در سال ۱۹۶۶ اتفاق افتادند. در مرحله اول بازی و در برابر برزیل او توانست با تکلی بی نقص یک موقعیت صد در صد گل را از جرزینیو بگیرد. این حرکت باعث شد تا در پایان بازی پله به نشانه افتخار پیراهن خود را با او عوض کند. این لحظه به یاد ماندنی نمونه ای عالی از بازی جوانمردانه به حساب می آید.
انگلیسی ها توانستند تا بازی نهایی رقابت ها پیش بروند. در فینال و به لطف درخشش بابی مور آنها توانستند اکثر بازی را با برتری ۲-۱ پیش بروند. گل دیرهنگام آلمان ها بازی را به تساوی کشاند و بازی به وقت های اضافی کشیده شد. در وقت اضافه انگلیس موفق شد بازی را ۴-۲ به نفع خود به پایان برساند.
همان سال از طرف شبکه بی بی سی به عنوان ورزشکار سال معرفی شد. در سال ۲۰۰۲ نام او در تالار افتخارات ثبت شد.
۳۳. جوزپه مئاتزا
جوزپه مئاتزا با حضور در برخی از اولین تورنمنت های جهانی به عنوان یکی از پیشروان این تورنمنت ها محسوب می شود و از اینرو معیاری برای سنجش کیفی بازیکنان دیگر نیز به شمار می رود. او ساخته و پرداخته روزهای سخت است. حوادثی تلخ مانند فوت پدرش و غیره باعث شد او از دل سختی ها بیرون بیایدو مرد روزهای سخت باشد. ولی تلاش های او نتیجه داد و تیم اینترمیلان او را کشف کرد.
او در سال ۱۹۳۴ گلزنی های خود را به تیم ملی آورد. اولین گروه از گل های او در پیروزی ۷-۱ در برابر آمریکا ثبت شد. تنها گل ایتالیا برابر اسپانیا در مرحله یک چهارم نهایی ادامه راه او بود. ایتالیا بدون توقف تا بازی نهایی رفت و اولین عنوان جهانی خود را به ثبت رساند.
با این وجود هنر اصلی بازی مئاتزا در بازی دوستانه برابر انگلیس به نمایش در آمد. ایتالیا که یک بازیکن کمتر از حریف در میدان داشت، ۳ بر ۰ از حریف عقب بود که مربی جوزپه را وارد میدان کرد. در نیمه دوم او دو گل فوق العاده به ثمر رساند. در آن بازی ایتالیا می توانست بازنده بازی باشد ولی آنها برنده میدان را ترک کردند. در سال ۱۹۳۸ او کاپیتان تیم بود و با به ثمر رساندن ۳ گل در ۹ بازی توانستتیم خود را برای دومین بار متوالی به قهرمانی برساند. او در ۵۳ بازی ملی ۳۳ گل به ثمر رساند و موفق ترین گلزن نسل خود شد. او بدلیل موفقیت هایش در داخل و خارج از مستطیل سبز به عنوان سمبل موفقیت در ایتالیا معرفی شد و الگوی بازیکنان بعد از خود شد.
34. واوا
اغلب بازیکنانی که در کنار پله بازی می کردند اغلب نادیده گرفته می شدند، چون نگاه کردن به چیزی غیر از بازی او غیر ممکن می نمود. ولی یکی از این ستاره آنقدر پرفروغ بود که حتی در کنار پله هم به چشم می آمد.
واوا (ادوالدو ایزیدیو نتو) تنها بازیکنی است که در دو فینال متوالی موفق به گلزنی شده است. اگرچه او در سایه ستاره ۱۷ ساله تیماش پله قرار داشت ولی توانست در فینال جام های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ گل به ثمر برساند.
او در سال ۱۹۵۸ نوک پیکان حمله تیم اش بود. در برابر اتحا جماهیر شوروی او توانست دو گل به ثمر برساند که گل های پیروزی بخش تیم اش بودند. در فینال هنرنمایی برزیل در برابر روحیه ورزشی سوئد قرار گرفت که در نهایت پیروز میدان برزیل بود.
برزیل که در دقیقه ۴ از سوئد عقب افتاده بود توانست روی پاس گارینچا و ضربه سر واوا به گل برسد. ۳۲ دقیقه بعد گل پیروزی بخش برزیل بار دیگر توسط واوا به ثمر رسید تا برزیل برای اولین بار فاتح جام جهانی شود. در جام بعدی غیبت پله فرصت هنرنمایی بیشتری به او داد و واوا توانست در هر یک از بازی های دور دوم یک گل به ثمر برساند.
پیروزی برابر تیم های انگلیس، شیلی و چکسلواکی موجب قهرمانی آنها در جام ۱۹۶۲ شد و واوا با ۴ گل بهترین گلزن جام شناخته شد و به همه اثبات کرد که حتی در غیاب پله هم برزیلی هایی هستند که فاتح جام جهانی شوند.
35. ژاوی
پاسوری بزرگ با گل هایی که هم زیبا هستند و هم مؤثر. او قادر است سرنوشت بازی های بزرگ را رقم زند. تنها چیزی که او نیاز دارد صدم ثانیه ای است تا روزنه ای را یافته، بازیکنی را صاحب توپ کند یا توپ را به تور بچسباند.
ژاوی هرناندز که خیلی او را تنها به نام ژاوی می شناسند، نقشی اساسی در قهرمانی تیم اش در جام جهانی ۲۰۱۰ داشت. با این وجود او با جام جهانی بیگانه نیستو اولین حضور او بر می گردد به جام جهانی ۲۰۰۲ که در یک چهارم نهایی با شکست در برابر کره جنوبی از گردونه رقابت ها حذف شدند. بار دوم در جام جهانی ۲۰۰۶ بود که در میحله یک هشتم به فرانسه باختند و حذف شدند.
ولی به جرأت می توان گفت نقطه اوج بازی های ژاوی در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی بود. بازی ظریف او باعث شده بود در بازی های سخت حریفان تحت تأثیر حرکات او قرار گیرند. او توانست رکوردهای بسیاری را به نام خود به ثبت برساند. از جمله آنها می توان به بیشترین پاس و سانتر (در کل ادوار جام جهانی) در محوطه ۱۸ قدم اشاره کرد.
او در زمین فوتبال مانند رعد و برق بود و در هز بازی ۱۱.۵ کیلومتر می دوید. در مرحله یک هشتم نهایی با پشت پا پاسی را به هم تیمی خود داوید ویا داد که رأی به پیروزی اسپانیا در برابر پرتغال داد. در مرحله نیمه نهایی با پاسی زیبا به بیرون محوطه شش قدم پویول را صاحب موقعیت گلزنی کرد و او با ضربه سر گل پیروزی بخش را به ثمر رساند. نقطه اوج بازی های او رقابت نهایی در برابر هلند بود که در آن بازی مغز متفکر تیم اسپانیا بود.
36. گری لینه کر
گری لینه کر خیلی آرام و راحت گل می زد. برای او مهم نبود که در برابر تیم باشگاهی بازی می کند یا تیم ملی. هر گاه تیم احتیاج به گل داشت، می شد روی او حساب کرد.
اولین حضور او در تیم ملی در سال ۱۹۸۴ برابر تیم ملی اسکاتلند بود، ولی در سال ۱۹۸۶ بود که نظر همه به سوی او جلب شد. او با به ثمر رساندن ۶ گل در ۵ بازی به عنوان برترین گلزن رقابت ها انتخاب شد و کفش طلای بازی ها را دریافت کرد. او تنها بازیکن انگلیسی است که به این مهم دست یافته است. او همچنین توانسته دومین هت تریک سریع جام های جهانی را به ثمر برساند.
در سال ۱۹۹۰، ۴ گل زد تا آنها به نیمه نهایی جام برسند. در این مرحله آنها به آلمان قهرمان باختند. لینه کر در سال ۱۹۹۴ از فوتبال خداحافظی کرد.
میزان گل های ملی او (۴۸ گل در ۸۰ بازی) بیشترین میزان گل در بین تمام بازیکنان انگلیسی است و او یکی از ۸ بازیکنی است که توانسته اند در جام جهانی ۱۰ یا بیشتر گل بزنند. او هم اکنون به عنوان گزارشگر در شبکه بی بی سی فعالیت می کند و یکی از افراد سرشناس این شبکه است.
۳۷. روژه میلا
اگرچه برخی از بازیکنان در سن ۱۷ سالگی در عرصه جهانی خوش می درخشند، ولی برخی برای رسیدن به اوج ذره ذره باید به هدف نزدیک شوند. داستان زندگی حرفه ای روژه میلا سمبل بازیکنان آفریقایی گواهی است بر این مدعی. داستان او داستان صبر و کار زیاد است.
او شروع محقری داشت و بازی را از خیابان های کامرون آغاز کرد تا اینکه توجه باشگاه تونر را به خود جلب کرد. حضور موفق او در بازی های باشگاهی موجب دعوت او به تیم ملی و اولین حضور در جام جهانی در سال ۱۹۸۲ شد. اگرچه تیم کامرون در دور اول رقابت ها حذف شد، ولی آنها کارنامه قابل قبولی از خود به جای گذاشتند. حضور در جام جهانی موجب جذب او به باشگاه والنسینه
شد. او در آنجا دو سال نیمکت نشین شد تا زمانیکه سن تتین او را به خدمت گرفت. در این باشگاه او با به ثمر رساندن ۲۲ گل در ۳۱ بازی توانست گوشه هایی از تکنیک خود را به نمایش بگذارد. او که فکر می کرد به اوج دوران بازیگری اش رسیده است در سال ۱۹۸۹در ۳۸ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد. ولی مربیان تیم کامرون که حضور در جام جهانی ۱۹۹۰ را بدون او بی هدف می دانستند از او درخواست کردند بازگردد و درخواست شخص رئیس جمهور کامرون باعث شد تا او در تصمیم اش تجدید نظر کند. در جام جهانی با به ثمر رساندن ۴ گل تیمش را تا مرحله یک چهارم جام پیش برد. این بهترین جایگاه کامرون در جام های جهانی بوده است. گل هایی که او در جام جهانی نود به ثمر رساند نام او را به عنوان مسن ترین گلزن بازی ها جاو دانه کرد.
در سال ۱۹۹۴ بار دیگر در جام جهانی حضور یافت و با گلزنی مجدد در سن ۴ سالگی رکورد خودش را شکست. او اگرچه راه قهرمانی را دیر آغاز کرد ولی توانست به شهرتی جهانی دست بیابد. حضور موفق روژه میلا و تیم کامرون در دو جام جهانی باعث شد تا دست اندرکاران سهمیه تیم های آفریقایی را به سه تیم افزایش دهند و آینده تیم های آفریقایی در جام های جهانی برای همیشه تغییر کند.
۳۸. دینو زوف
او یک کمال گرا و فردی سخت کوش بود که معتقد بود او به خوبی آخرین بازی اش است. رفتار دینو زوف داخل و خارج زمین باعث شد تا او به عنوان یکی از برترین دروازه بانان تمام دوران لقب بگیرد.
زوف اولین بار در سال۱۹۶۸ به عضویت تیم ملی درآمد ولی در جام جهانی ۱۹۷۰ نتوانست در دروازه ایتالیا سنگربانی کند. ولی او در سال ۱۹۷۴ حضوری طوفانی در جام جهانی داشت و ۱۱۴۲ دقیقه دروازه خود را بسته نگاه داشت. پس از اتمام جام جهانی ۱۹۷۸ و کسب مقام چهارمی جهان بسیاری از منتقدان بر این باور بودند که سن او بالا رفته و رفلکس های سریع زمان جوانی را ندارد.
علی رغم انتقادهایی که ار او می شد او چهار سال دیگر کار خود را ادامه داد. زوف یک بار در یکی از مصاحبه هایش گفت: "من تا ۴۱ سالگی بازی کردم. چون معتقد بودم همیشه جا
برای بهتر شدن هست." مشخص بود که جام جهانی ۱۹۸۲ آخرین شانس حضور زوف در جام خواهد بود.
بازی برابر برزیل نمایشی دیدنی بود از بهترین خط حمله جهان در برابر بهترین خط دفاعی جهان به کاپیتانی دینو زوف. برزیل برای صعود احتیاج به یک تساوی داشت ولی گل دقیقه ۷۴ ایتالیا این فرصت را از برزیل رام نشدنی گرفت. ایتالیا پیوسته قربانی می گرفت. آرژانتین، لهستان و البته آلمان. عملکرد دینو زوف در بازی پایانی آنقدر شگفت انگیز بود که بسیاری به او لقب "سن دینو" (قدیس دینو) دادند.
دینوزوف پس از آن از دنیای فوتبال خداحافظی کرد در حالیکه قهرمانی جهان، عنوان برترین دروازه بان جام و رکورد بیشترین رکورد بازی بدون دریافت گل را به نام خود ثبت کرده بود.
۳۹. تئوفیلو کوبیلاس
برخی او را "el nene" می نامیدند، چون او سن خیلی پایینی داشت. برخی دیگر او را پله پرو می نامیدند، ولی تنها یک چیز در مورد او می توان گفت. او یکی از بزرگترین بازیکنان پرو وجهان است. او ستاره و رهبر تیمش بود و توانست در ۸۱ بازی ملی ۲۶ گل به ثمر رساند که بالاترین آمار گل در کشور پرواست.
در سن ۲۰ سالگی در اولین حضورش در جام جهانی ثابت کرد که بازیکن بزرگی است. او توانست تیم خود را تا مرحله یک چهارم نهایی بالا بکشد.او در چهار بازی اول در هر بازی یک گل به ثمر رساند. حتی توانست به برزیل بزرگ یک گل بزند. او توانست به جهت آماری سومین جایگاه را در بین گلزنان جام به خود اختصاص دهد و جایگاه آبرومندانه ای را برای خود به ثبت برساند. او در سال ۱۹۷۵ توانست در کوپا آمریکا با شکست دادن برزیل بزرگ انتقام شکست گذشته را بگیرد. او توانست در سال ۱۹۷۸ یک بار دیگر ۵ گل به ثمر برساند. و همین کافی بود تا پرو تا یک چهارم نهایی صعود کند. در این سال این ۵ گل جایگاه دوم گلزنان جام را برایش به ارمغان آورد. شاید بشود گفت که او نتوانست مقام بزرگی را در جام جهانی به دست آورد یا لقب "کودک" برازنده او نبود. ولی او توانست با تلاش خود یک تیم ناآشنا را تا مراحل پایانی جام جهانی راهنمایی کند . او افتخار وطن خود بود و بی شک بزرگترین فوتبالیستی است که پرو به خود دیده است.
40. پائولو روسی
گاهی اوقات بازیکانی را بخاطر تأثیری طولانی مدت به یاد می آوریم. برخی دیگر را برای یک فصل حضور موفق به یاد می آوریم.
پائولو روسی را شاید همه بخاطر هت تریک اش در برابر کهکشان ستاره های برزیل در سال ۱۹۸۲ به یاد می آورند. آنها همان برزیلی را شکست داده بودند که در سال ۱۹۷۸ مانع از حضور ایتالیا در فینال جام جهانی شده بود. گل های روسی توانست ایتالیا را به مرحله نیمه نهایی و پس از آن به مقام نخست جام هدایت کند. این اتفاق از سال ۱۹۳۸ برای ایتالیا تکرار نشده بود. روسی در سال ۱۹۷۸ اثبات کرده بود که مرد روزهای بزرگ است. او در جریان ۷ بازی ۳ گل به ثمر رسانده بود و ۴ پاس گل داده بود.
او در سال ۱۹۸۰ محکوم به تبانی شده بود و با دو سال محرومیت مواجه شده بود. محرومیت او به موقع به اتمام رسید. و او توانست در جام جهانی ۱۹۸۲ خوش بدرخشد. او در۴ مسابقه نخست موفق نشده بود گلی بزند ولی ۲ گل در برابر لهستان و یک گل در برابر آلمان توپ طلا و کفش طلا و قهرمانی جهان را نصیب او کرد. تنها دو نفر در تاریخ رقابت ها هستند که این سه افتخار را یکجا کسب کرده اند.
