یاد خدا آرام بخش دلهاست
احترام به خود
«احترام به خود»، بر اساس تعریفی، ترکیبی از «عزت نفس» و «پذیرش خویشتن» است.
مقوله «احترام به خود» برای داشتن یک شخصیت قوی انسانی و متعادل، جایگاه بسیار عمیق و تعیین کننده ای دارد.
اغلب در مورد احترام به خود سوء تفاهم بزرگی وجود دارد. برخلاف عقیده رایج، احترام به خود، خود خواهی یا خود پرستی نیست. فرهنگ و بستر، احترام به خود را چنین تعریف میکند: "اعتماد به نفس و رضایت از خود" واژه کلیدی در اینجا "از خود" است. از خودتان، درون خودتان. به عبارت دیگر، خودتان را به همان صورتی که هستید دوست بدارید.
قطعا سرمنشأ هراحساسی، همان تجربه های عینی و ذهنی است، بخصوص آنچه که در دوران کودکی اتفاق افتاده است.
دوست داشتن خود یعنی اینکه:
هر غذایی را نخوریم.
هر کتابی را نخوانیم.
هر برنامه تلویزیونی را تماشا نکنیم.
با هر کسی معاشرت نکنیم.
هر لباسی را نپوشیم.
هر موسیقی را گوش ندهیم.
هر سخنی را به زبان نرانیم.
هر جایی نرویم.
وقتمان را صرف هر كاري نكنيم.
و از همه مهمتر هر کسي نباشیم .
خودمان باشیم و خود بی نظیرمان را دوست بداریم.
خویشتن دوستی یعنی:
بها دادن به خود، يعني توجه داشتن به احساس خويش.
احترام به خود از قدرتمان ناشي ميشود، نه از نقاط ضعفمان.
احترام به خود، يعني عمل کردن بر مبناي ارزشهايمان، سخن گفتن و عمل کردن در سطحي از صداقت و يکپارچگي که خويشتن برترمان را منعکس کند.
احترام به خود يعني جذب آرامش، قدرداني، فروتني، هماهنگي، شادماني، سپاس، سلامتي، توانگري، آزادي، قدرت شخصيت، احترام، همدردي، گذشت و …
خويشتن دوستي، مستلزم داشتن ايمان و اعتماد و باور به آن چيزي است که هستيم.
خويشتن دوستي يعني پذيرفتن خود به همان شکلي که هم اکنون هستيم.
خويشتن دوستي، يعني هرگز خودمان را با دیگران مقایسه نکنیم.
قضاوت کردن ديگران سدي است در مقابل خويشتن دوستي.
گذشت ويژگي خويشتن دوستي است.
اشخاصي که خودشان را دوست مي دارند با افراد دیگر برخورد انساني و دوست داشتني و مهربانانه و سخاوتمندانه دارند. آنان اعتماد به نفس، گذشت و قاطعيتشان را با فروتني بيان ميکنند
بیایید خودمان را دوست بداریم و به خود و وجودمان احترام بگذاریم.
اگر شاخص «احترام به خود» در من پایین باشد، حاصل آن به شکل رفتارهای زیانبخش و پیچیده بروز میکند. مثل:
۱- علام دائمی ناراضی از شرایط موجود،
۲- دروغگویی، چون فرد برای خودش ارزش و احترام قائل نیست و به عبارتی، خودش را شایستهی احترام نمیداند، مجبور میشود در مورد اطلاعات شخصی خود دروغ بگوید.
لحظه ای مکث کنید تا چند نکته منفی را که درباره خودتان گفته اید به یاد آورید، آیا هیچ یک از این جمله ها حرف شما نیز هست؟
«من آنقدر خنگم که نگو»- «با این بد بیاری که من دارم، حتما شکست می خورم»- «از خودم متنفرم».- و …
اگر ذهنتان را با اندیشه هایی چنین فرودست برنامه ریزی کنید، سطح «احترام به خودتان» همانجا باقی می ماند. شاید به طور خود آگاه متوجه نشوید، اما با اندکی صرف وقت و خودآزمایی دقیق، می توانید از این شیوه تفکرتان که به صورت عادت درآمده، آگاه شوید.
با عوض کردن این گونه تفکر می توانید سطح "خویشتن دوستی" خود را عوض کنید. «احترام به خود»، بزرگترین هدیه ای است که ما می توانیم به خودمان بدهیم. احترام به خود پایه واساس زندگی خوب است.درحالی که مقوله «احترام به خود» اگر در دوران کودکی در یک بستر تربیتی سالم، شکل گرفته باشد به فرد کمک خواهد کرد که در آینده از آسیب پذیری هیجانی و در برابر استرس های مختلف مصون باشد. زیرا وقتی کودک اجازه پیدا می کند «من» خود را به صورت مستقل شکل دهد؛ ضمن کسب توانایی برقراری رابطه با دیگران ، احساس ایمنی و اعتماد بنیادین را تجربه می کند که بعدها می تواند در کلیه مراحل زندگیِ او را حمایت کند.
روانپزشکان معتقدند احترام به خود، برمی گردد به ارزشی که فرد برای خود قائل است. هرچقدر این ارزش قوی تر و پخته تر باشد این احساس نیز در سطح بالاتر و به طور فراگیرتری شخصیت فرد را دربر می گیرد. به این ترتیب آنچه افراد از خودشان تعریف و تصور می کنند بر انگیزه ها، نگرش ها و رفتارشان در سراسر زندگی تاثیر می گذارد.
پذیرش خود و رسیدن به یک چشم انداز مثبت در زندگی با رشد مقوله احترام به خود به صورت سالم، ارتباط پیدا می کند. افرادی که به خودشان و توانایی هایشان اعتقاد دارند عموما بیشتر از این احساس برخوردارند که در نهایت تمایل به شاد زیستن و هیجانات مثبت را در آنها گسترش می دهد.
بی تردید همه، فقدان احترام به نفس را در شرایط خاص و مهم زندگی خود که شاید بیش از سایر زمانها به آن نیاز دارند را تجربه می کنند. قطعأ همه می دانیم مجموعه عوامل گوناگونی این احساس را درما ایجاد می کنند: محیط، انتظارات و تجربیات شخصی و اجتماعی. برای مثال، پژوهش های اخیر نشان می دهد که بدرفتاری های زبانی و بیانی، در دوران کودکی اثر منفی زیادی براحساس احترام به خود افراد می گذارد که تا دوران بزرگسالی ادامه می یابد.
افرادی که برای خویشتن ارزش مثبتی قائلند، عموماً به عنوان نشانه های خارجی رضایت درونی، حالت توازنی رانشان می دهند و احساس امنیت و آرامش خاطر را منتشر می سازند. چنین افرادی به تقویت کننده های اجتماعی و ستایش های دیگران وابستگی ندارند، زیرا آموخته اند چگونه بهترین دوست خود و بزرگترین مشوق خویشتن باشند. آنان شرکت کنندگان، مبتکران وچاره سازانی هستند که موجب به حرکت درآمدن ماشین اجتماع می شوند. افرادی که از عزت نفس بالا بهره می جویند، هیچ گاه در زندگی زیر فشار انتقاد خرد نمی شوند یا به واسطه طرد شدن ، احساس نابودی نمی کنند. آنان ازشما به خاطر «راهنمایی سازنده تان» تشکر می کنند. زمانی که با پاسخ «نه» مواجه می شوند، هیچ گاه آن را به معنای طرد خودشان تلقی نمی کنند.
چهار قدم برای افزایش احترام به نفس
قدم اول: موقعیت ها و شرایط مشکل ساز را شناسایی کنید
قدم دوم: از افکار و اعتقادات خود در رابطه با این موقعیت ها آگاه شوید
قدم سوم: افکار منفی و نادرست خود را به چالش بکشید
قدم چهارم: افکار و عقاید خود را تعدیل کنید
یادمان باشد که:
سطح ارزش و احترامي كه هر فرد براي خود قايل است، باید در حد معقول و منطقي مي باشد.
