خشم یکی از احساس‌های طبیعی انسان است و همه ما گاهی آن را تجربه می‌کنیم. اما آنچه اهمیت دارد، نحوه‌ی برخورد ما با این احساس است.

اگر بتوانیم خشم خود را بشناسیم و درست مدیریت کنیم، نه‌تنها از آسیب‌هایش در امان می‌مانیم، بلکه احساس آرامش بیشتری در زندگی خواهیم داشت.در دوران نوجوانی، تغییرات روحی و بدنی زیادی رخ می‌دهد و همین باعث می‌شود کنترل خشم گاهی سخت‌تر شود.

در چنین موقعیت‌هایی لازم است قبل از هر چیز، نشانه‌های عصبانیت را بشناسیم. وقتی احساس می‌کنیم ضربان قلب بالا رفته، صدایمان بلند شده یا دستانمان مشت شده، باید بدانیم وقت آرام شدن است.یکی از بهترین روش‌ها در چنین لحظه‌هایی نفس عمیق کشیدن است. چند دم و بازدم آرام می‌تواند ذهن را از واکنش‌های تند دور کند. اگر باز هم احساس ناراحتی کردیم، بهتر است برای مدتی کوتاه از موقعیت فاصله بگیریم؛ مثلاً به حیاط برویم یا چند قدم راه برویم تا ذهن‌مان آرام‌تر شود.وقتی آرام شدیم، می‌توانیم احساس خود را بدون پرخاش بیان کنیم. گفتن جمله‌هایی مانند «من ناراحت شدم چون…» به جای داد زدن، باعث می‌شود دیگران هم ما را بهتر درک کنند. در مرحله بعد، بهتر است به جای فکر کردن به دلیل عصبانیت، دنبال راه‌حل باشیم. اگر از حجم درس‌ها خسته شده‌ایم، می‌توانیم برنامه‌ریزی دقیق‌تری داشته باشیم یا از معلم کمک بگیریم.

ورزش، گوش دادن به موسیقی، نقاشی کردن یا صحبت با یک دوست صمیمی هم از روش‌های مؤثر برای آرام شدن است. گاهی نوشتن احساسات روی کاغذ می‌تواند فشار درونی را کم کند.

در نهایت، اگر حس می‌کنیم خشم ما از کنترل خارج می‌شود، بهتر است با مشاور مدرسه یا یکی از بزرگ‌ترها صحبت کنیم. این کار نشانه‌ی ضعف نیست، بلکه نشانه‌ی آگاهی و مسئولیت‌پذیری است. خشم را نمی‌توان از بین برد، اما می‌توان یاد گرفت آن را درست هدایت کرد. کسی که بتواند در لحظه‌های عصبانیت آرام بماند، در واقع بر خودش پیروز شده است — و این یکی از بزرگ‌ترین نشانه‌های بلوغ و رشد است.

نویسندگان: صدرا نیرومند، آرش رفیعیان