روز شهادت پرچمدار صبر و استقامت است. روز غریبی است. حضرت ثامن الحجج غریبی می کند. غربت همه جا را گرفته است.

یا رب نجاتم ده ، از این زندان هارون
از ظلم و جور آن لعین،گشته دلم خون
در کنج زندان با حی سبحان
نالید و هر دم،گفتا به افغان

آری زندان خانه همیشگی او بوده و هست . غریبانه زیست و غریبانه از این سرای ناسوت به عالم ملکوت پر کشید.

همچون جد غریبش مولایمان علی که به چاه درد دل می کرد فقط در سجده خویش و آن هم در زندان به خدا شکوه کرد.

شکوه از این قوم نیرنگ و خدعه.

خدایا اماممان را چه می شود. دیگر تابی نمانده است. دلها از غم فراقش سوزناک است و شوق رسیدن به جد مطهرش بی تابش کرده است.