حیدر یغما شاعر ایرانی و متولد روستای صومعه در شمال نیشابور و در جوار رشته کوه بینالود بود. یغما به سبب شغل اصلی‌اش که در حدود ۳۰ سال از زندگی‌اش را بدان اشتغال داشت، به «شاعر خشتمال نیشابوری» مشهور است. وی فاقد سواد رسمی و کلاسیک بود اما شعر می‌سرود. نوع ادبی مورد علاقه‌ی وی، غزل بود و دیوانش، عمدتا بر این نوع تکیه دارد اما تعدادی رباعی، قصیده، مثنوی و ترکیب‌بند هم در آن دیده می‌شود.

عده ای اشعار او را دارای سبکی خوب و قوی می دانند.

نمونه ای از اشعار ایشان :

نهنگ موج عشقم، در گل ساحل نمی‌ گنجم
شنا باید در اقیانوسم، اندر گل نمی‌ گنجم
زبانی آسمانی دارم، ام‍ا كس نمی‌ فهمد
حدیث قدسم، اندر گوش هر غافل نمی‌ گنجم
اگر فهم سخن یا درک من ننمود نادانی
عجب نبود كه در اندیشه جاهل نمی‌ گنجم
بیابانگرد و صحراورز و دور از مردمم، آری
میان شهر در غوغای بی حاصل نمی‌ گنجم
نگارم گفت بیرون كردم از دل مهر یغما را
بگو من مرغ كیوان رفعتم در دل نمی‌ گنجم