هم نسلان من حسین پناهی را با سریال آژانس دوستی می شناسند.

سریالی که با درخشش مرحوم فردوس کاویانی به اوج رسید.

صدای زنگ تلفن و راننده ای که برای مسافر آماده بود.

پناهی انسان غریبی بود. شاعری نو پرداز از نسل امروز

در سال ۱۳۶۱ با تئاتر وارد عرصه بازیگری شد و همزمان فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی را نیز شروع کرد.

دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۶۳ توانست با سریال محله بهداشت وارد قاب تلویزیون شود.

این مجموعه تلویزیونی به نویسندگی بیژن بیرنگ برای کودکان ساخته شد و هدفش آشنایی کودکان با «قانون» بود و تلاش می‌کرد تا کودکان را با مقوله «بهداشت» و کاربردش در زندگی روزمره آشنا کند.

وی در ۱۴ مرداد ۱۳۸۳ در سن ۴۷ سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت و در قبرستان شهر سوق به وصیت خود وی و به دلیل اینکه مادرش در آنجا دفن شده بود به خاک سپرده شد. علت مرگ وی بنا به گواهی فوت ایست قلبی بوده‌است.

جملاتی زیبا از حسین پنهای را در اینجا میخوانیم:

پنجره را باز کن

و از این هوای مطبوع بارانی لذت ببر

خوشبختانه

باران ارث پدر هیچکس نیست.

من تعجب می کنم

چطور روز روشن

دو ئیدروژن

با یک اکسیژن؛ ترکیب می شوند

و آب از آب تکان نمی خورد !