” داشتن زندگی شاد، مؤفق و مؤثر، آرمانی است که در هر زندگی می توان به دنبال کسب آن بود. تحقق این آرمان زمانی میسر است که زمینه برای آموزش و به کارگیری مهارت های زندگی آماده شود. “
مبحث: فرهنگی پرورشی
عنوان اصلی: مهارت های زندگی
عنوان فرعی: ضرورت و اهمیت
عنوان فرعی تر : از تولد تا امروز
شاید در دهه های گذشته به دلیل ساده تر بودن وپیش پینی پذیر بودن، زندگی اجتماعی و کارآمد ی الگو پذیری از والدین و حتی نسل های قبل تر از آن، این مهارتها به سادگی در طی رشد آموخته شده و نیازی به آموزش مستقیم آنها احساس نمی شد، اما امروز آموزش مستقیم مهارت های زندگی به عنوان بخشی مهم و کلیدی در جامعه پذیری افراد جامعه در سراسر دنیا مطرح است.
داشتن زندگی شاد، مؤفق و مؤثر، آرمانی است که در هر زندگی می توان به دنبال کسب آن بود. تحقق این آرمان زمانی میسر است که زمینه برای آموزش و به کارگیری مهارتهای زندگی آماده شود. این همان انگیزهای بود که در سال ۱۹۷۹ “دکتر گیلبرت بوتوین”را به انجام اقداماتی در زمینه ی آموزش مهارتهای زندگی واداشت. وی در آن سال، مجموعه ی آموزش مهارتهای زندگی را برای دانش آموزان کلاس هفتم تا نهم تدوین کرد که با استقبال فراوان متخصصان بهداشت روان مواجه شد. برنامه ی آموزشی “بوتوین”به نوجوانان یاد میداد که چگونه با استفاده از مهارتهای رفتار جرأتمندانه، تصمیم گیری، و تفکر نقاد، در مقابل وسوسه یا پیشنهاد سوء مصرف مواد از سوی همسالان، مقاومت کنند.هدف او طراحی نوعی برنامه ی واحد پیشگیری اولیه بود. مطالعات بعدی نشان داد که این برنامه در پیشگیری اولیه ی چندین نوع مواد مخدر از جمله سیگار، موفق بوده است.
همچنین آموزش مهارتهای زندگی در صورتی به نتایج موردنظر ختم میشود که همهی مهارتها به فرد آموخته شوند. این تجربه ی موفق سرآغاز تحولی در رابطه با آموزش مهارتهای زندگی در دنیا شد. در این اقدامات، ارتقای سازگاری فرد ابتدا با خویش، و سپس با دیگران و محیطی که در آن زندگی می کند، تعقیب شده است. همچنین، این مهارتها به فرد می آموزند که در طول زندگی، به ویژه در موقعیتهای پر خطر، چگونه عاقلانه و صحیح رفتار کند.
در ایران نیز آموزش مهارتهای زندگی در قالب طرحهای پژوهشی و مطالعات گوناگون، مطرح شده است. در اغلب این مطالعات و آموزشها، نوجوانان بیش از سایر افراد در رده های گوناگون مورد توجه قرار گرفته اند. حال آنکه تجربههای کشورهای دیگر نشان میدهد، بهترین سن برای آموزش، ۶ تا ۱۶ سالگی است؛ بهطوری که آموزش جهانی مهارتهای زندگی، قبل از دوران دبستان شروع و به تدریج کاملتر میشود و سعی بر این است تا به گونهای برنامهریزی شود که با شرایط فرهنگی و اجتماعی هر جامعه هماهنگ باشد.
اما آنچه در هر یک از دوره ها و مطالعات انجام شده غیرقابل انکار است، ضرورت توجه همه جانبه به مهارت های زندگی، مشمول کردن همه ی افراد در این آموزش و نیز استمرار آن است. از سوی دیگر، جدا کردن مقوله ایی به نام مهارتهای زندگی از سایر محتواهای آموزشی، اقدامی است که به کاهش تحقق اهداف موردنظر در این رابطه و نیز عدم استمرار در به کارگیری آن توسط مخاطبان می انجامد. از اینرو، لزوم توجه ویژه و جدید به آموزش و فراگیری مهارتهای زندگی در مدرسه ها احساس میشود. اولین قدم در این راستا، شناسایی و آگاهی یافتن از انواع مهارتهای مربوط به این آموزش است.
———————————————————————————————————
*منبع:
– معاونت دانشجویی و فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی (HTTP://WWW.NKUMS.AC.IR)باانتخاب و ویرایش مختصر
– رشد آموزش ابتدایی، دوره ی ۱۳، شماره ی ۱، مهر
* انتخاب وساماندهی مجدد محتوا، دسته بندی و عنوان دهی به مطلب ، توسط ؛ دفترمشاوره موسسه فرهنگی دانش(ج – ابراهیمی)
آخرین دیدگاه‌ها