توضیحی بر اهـمـیّــت تعلیــم و تربیــت در اوان کــودکــی

– رفیع ترین جایگاه متعلق به نظام تعلیم و تربیت، مربوط به اوان کودکی است.
– بی اعتنایی به «تعلیم و تربیت اوان کودکی»، بی اعتنایی به فلسفه خلقت و آموزه های دینی است
– رها کردن تعلیم و تربیت کودک، بی اعتنایی به فلسفه خلقت و آموزه های دینی است و آموزش خانواده ها برای تربیت کودکان؛ از ویژگی های حکمرانی خوب است.

– یکی از قابلیت های ممتاز برای هر انسان و جامعه ای، «قدرشناسی» و «فهم درست از اندازه ها» است و یکی از مشکلات جوامع انسانی، جابجایی قدرها و اندازه ها است، بنابراین موضوع تعلیم و تربیت اوان کودکی از موضوعاتی است که باید قدر، اندازه، اهمیت و ارزش این مفهوم و مأموریت آن به خوبی مشخص و تبیین شود.

– انسان در شرایطی که هیچ نمی داند، متولد می شوند. آغاز زندگی انسان با ندانستن هاست و فرآیند یادگیری او از لحظه تولد آغاز می شود؛ با یادگیری است که انسان ها هویت پیدا کرده و شخصیت، شکل می گیرد و فرهنگ و تمدن در جوامع زاده می شود.

– هیچ گاه هستی از تغدیه انسان، سترون نبوده است، خداوند همراه با خلقت انسان،‌ برای تغذیه روح و جسم او تدبیر کرد؛ زمین، دریا و هوا،‌ همه برای تأمین روزی و حیات انسان ها خلق شده است؛ او برای تغذیه روح و جان انسان ها نیز تمهید کرده است؛ «طبیعت» برای تغذیه روح و جان انسان ها آفریده شده است. گوش، چشم و فؤاد انسان ها را برای دیدن و شنیدن و تفکر کردن آفریده است، که ابزارهای اصلی انسان برای یادگیری است و نظام یادگیری، بر پایه این ابزارها استوار می شود و محصول این ابزارهای کلیدی، «فرهنگ و تمدن» است.

– تمایز انسان‌ها نیز در بسط و بهره گیری از این ابزارهاست و تمام انسان‌ها این قابلیت ممتاز و کلیدی را دارند. اما خطری نیز این ابزارها را تهدید می‌کند و قرآن کریم به وفور درباره آسیب‌های این ابزارها سخن گفته است؛ بنابراین تمایزها، تمایز درکیفیت بکارگیری این ابزارهاست.

– موضوع «تغدیه روح انسان» آنجایی که بدانیم که اولین معلم، خداست.

– آیات و شواهد قرآنی تأکید دارد بر این که خداوند به وفور انسان ها را به دیدن، شنیدن، تفکر و تأمل دعوت کرده است. اساس خلقت بر این وجه انسانی است که روح آدمی جلا پیدا کند. رسالت پیامبران هم برای تحقق همین هدف است(هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُوعَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ) لذا آنها هم معلم هستند، آن ها آمده اند تا وجوه مختلف انسان را تغذیه کنند؛‌ از این روی، این عرصه، عرصه ا ی الهی است؛ چراکه «فلسفه خلقت»، از این مسیر جریان پیدا می کند.

– یکی از دلایل اهمیت نظام تعلیم و تربیت اوان کودکی این است که «تمدن»، «جامعه» و «کشور» بر اساس همین تربیت، شکل می گیرد و انسان ها از همان لحظه اول تولد، در حال آموختن و یاد گیری هستند.
– رها کردن تعلیم و تربیت اوان کودکی، بی اعتنایی به فلسفه خلقت و تعالیم و آموزه های دینی است، بنابراین با نگاه اُخروی؛ رفیع ترین جایگاه متعلق به نظام تعلیم و تربیت و رفیع ترین دوره تعلیم و تربیت، «تعلیم و تربیت اوان کودکی» است.

– ما هنوز آنگونه که باید، نظام یادگیری را درجایگاه رفیع آن لمس نکرده ایم. ما به میزانی که به نظام یادگیری وفادار هستیم، به پیشرفت و تعالی جامعه نیز وفاداریم. اما متأسفانه تمرکز برخلق نتایج قابل مشاهده، ملموس و کوتاه مدت، باعث شده تا نسبت به فعالیت های زیربنایی و بسترساز توجه کمتری شود.

– تخصصی بودن نظام یادگیری انکار ناپذیر و مورد تاکید است. لذا حضور دانش و اندیشه های ناب دراین حوزه ضرروی است. باید با تمرکز بیشتر بر نظام یادگیری، خلق نتایج ترکیبی و ایجاد هم افزایی هوشمند، نظام یادگیری را در جایگاه واقعی خود بنشانیم. امیدوارم این گام در نظام آموزش و پرورش ایران عملی شود.

– خانواده ها برای تربیت فرزندانشان نیازمند آگاهی هستند باید مهارت های خانواده ها در مواجه با فرزندانشان را افزایش دهیم تا به فرندان خود بیاموزند که چگونه بیندیشند و چگونه رفتار کنند و دولت ها باید این وظیفه را برعهده داشته باشند، زیرا نظام تعلیم و تربیت کودک جزو حکمرانی خوب جامعه است.
———————————————————————————————-
ماخذ : محسن حاجی میرزایی وزیر آموزش و پرورش در همایش نظام تربیت اَوان کودکی؛ چشم‌انداز، تجارب و استلزامات ( گزارش مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش) ویرایش توسط دفترمشاوره موسسه فرهنگی دانش

#آموزش_و_پرورش#تعلیم_و_تربیت#تعلیم_و_تربیت_دینی#تعلیم_و_تربیت_قرآنی

#مدرسه#دوره_دبستان#دوره_کودکی#اوان_دوره_کودکی

#تعلیم_و_تربیت_دوره_کودکی#شناخت_و_یادگیری#آسیب شناسی#مهارت_ها

#فلسفه_خلقت_و_تعلیم_و_تربیت_دوره_کودکی

# اهمیت_تعلیم_و_تربیت_اوان_کودکی#بهداشت_و_سلامت#بهداشت_روانی

#دفترمشاوره_موسسه_فرهنگی_دانش