*تعریف روز جهانی بهداشت روان :
روز جهانی بهداشت روانی (برابر با ۱۰ اکتبر) یک روز جهانی برای آموزش جهانی بهداشت روان، آگاهی و دفاع از بدنامی اجتماعی است. این روز نخستین بار در سال ۱۹۹۲ به ابتکار فدراسیون جهانی بهداشت روان، سازمان جهانی بهداشت روان با اعضا بیش از ۱۵۰ کشور جهان جشن گرفته شد. این روز، هر ساله در ماه اکتبر، هزاران نفر از هواداران برای جلب توجه به بیماری‌های روانی و تأثیرات مهم آن بر زندگی مردم در سراسر جهان، به جشن این برنامه سالانه آگاهی می‌پردازند.( 1 )
*تعریف سلامت روانی :
— سلامت روانی عبارت است از کیفیت زندگی یک فرد که می تواند توانایی های خود را شناسایی کند و با استرس های روزمره به راحتی کنار بیاید. یک فرد سالم از لحاظ روانی باید بتواند به راحتی کار کند و با جامعه در مشارکت باشد. ( 2 )
— شاید تعریف سازمان جهانی بهداشت را بتوان یک تعریف عمومی نامید؛ اما این تعریف در تمامی جوامع صدق نمی کند، به عنوان مثال سطح استرس وارده به فردی که در یک کشور با اقتصاد ضعیف زندگی می کند، به مراتب بیشتر از افرادی است که در جوامع پیشرفته زندگی می کنند. ( 3 )
— هدف از نام گذاری روز جهانی سلامت روان با عنوان “پیشگیری از خودکشی” در سال ۲۰۱۹ این بوده است که توجه دولت‌ها به این مسئله جلب شود که چاره‌ای جز پذیرش این مشکل و قرار دادن آن در برنامه‌های اولویت دار حوزه بهداشت روان نیست. هدف از این نامگذاری، کمک به کاهش انگ اطلاع رسانی و آگاهی بخشی در خصوص خودکشی است که به پیشگیری از آن منجر می‌شود. صحبت سیاست گذاران در مورد موضوعی که به اشتباه تصور می‌شود صحبت در مورد آن موجب ترویج آن خواهد شد. ( 4 )
— خوشبختانه با توجه به باورها و اعتقادات دینی مسلمانان که اهمیت نجات جان یک انسان را همانند نجات جان یک جامعه می‌دانند، اجرای برنامه‌های پیشگیری از خودکشی را صرفاً نه وظیفه حوزه سلامت بلکه بعنوان یک وظیفه دینی ارزشمند تلقی می‌نمایند. ( 5 )
— راهبرد ما در آموزش و پرورش همانا بهبود کیفیت زندگی مخاطبان است که با غربالگری سلامت روان و آموزش مهارت‌های زندگی دنبال می‌شود. ( 6 )
*برخی از چالش ها و مشکلات :
— همه به خوبی می دانند که رابطه متقابلی بین سلامت جسمی و روان وجود دارد اما متاسفانه در اغلب موارد، بی توجهی به بیماری های روانی، منجر به بروز بیماری های جسمی نیز می شود. یک نمونه این بی توجهی در سطح کلان مربوط به دولت ها و حاکمیت ها بر می گردد چنانچه در بسیاری از کشورها به ازای هر یک میلیون نفر، کمتر از یک روانشناس و یا روانپزشک وجود دارد و نیز حتی درصد کمی از هزینه های درمان صرف بیماری های روانی می شود.
— از طرف دیگر در برخی از جوامع اختلالات روانی را به عنوان بیماری نمی شناسند.
— همچنین به سبب وجود فقر فرهنگی و کمبود فرهنگ سازی، بیماری های روانی به عنوان یک عامل زشت که باعث سرافکندگی فرد در جامعه می شود، شناخته می شوند. به همین علت افراد از مراجعه به روانشناس سر باز می زنند. ( 7 )
آخرین دیدگاه‌ها