آســیــــب نــــاشــی از « بــســتــــــه بـــودن مـــــدارس » بـیــشــتـــــــر از آسـیــــــب هــای« کـــــــرونــــــــا » است.

– پس از شیوع کرونا در کشور، «مدارس» اولین مکان برای تعطیلی بود؛ باید یادمان باشد در «آموزش مجازی» عمدتاً بحث «آموزش» را داریم اما در «آموزش حضوری»، «پرورش» را در کنار «آموزش» خواهیم داشت، لذا هیچ چیز جای آموزش حضوری را نمی‌گیرد و تا زمانی که مدارس به صورت مجازی برپا هستند، بخش پرورشی ضعیف می‌شود.

– تعطیل بودن آموزش حضوری برای دانش‌آموزان به ویژه دانش‌آموزان ابتدایی، به حدی آسیب دارد که کرونا ندارد؛ آسیبی که ناشی از بسته بودن مدارس و آموزش غیرحضوری ایجاد می‌شود، بیشتر از آسیب های کروناست.

 نباید اجازه دهیم کیفیت آموزش آسیب ببیند. آموزش و پرورش در تربیت بچه‌ها بسیار مؤثر است که در دوره کرونا این نقش بسیار دیده شد.

 برای افت تحصیلی دانش‌آموزان باید تدبیری شود تا از خسارات دانش‌آموزان از نرفتن به مدرسه جلوگیری شود. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، در کشورهای توسعه نیافته یا در حال توسعه، میزان «ترک تحصیل» و «کودکان کار» فوق العاده بالارفته و مشکلات روحی و روانی در دانش‌آموزانی که در کرونا از تحصیل بازمانده‌اند، بیشتر شده و این افت تحصیلی می‌تواند در آینده خطرناک باشد.

– اگر مجموع این عوامل را کنار هم بگذاریم، خسارتِ نرفتن دانش‌آموزان به مدرسه از خود کرونا بیشتر است که این حرف پایه علمی دارد. افراد زیر ۱۸سال از نظر سیستم ایمنی و مواجهه با ویروس‌ها از بدن افراد بزرگسال، متفاوت و قوی‌تر هستند.

– در حوزه بیماری‌های غیرواگیر، دانش‌آموز چاق زیاد داریم، «کرونا» بیماری واگیر است، اما تلفات آن بیشتر متوجه بیمارانی است که در بیماری‌های غیرواگیردارند، بیماری غیرواگیر مانند؛ دیابت، مشکلات قلبی عروقی، ریوی و چاقی و…. اگر «سبک زندگی» را به دانش‌آموزان به ویژه در حوزه غیرواگیر بیاموزیم، ضمانتی برای سلامت آن‌هاست.